Koniec roku szkolnego, to czas analiz, podsumowań, refleksji. Pozwolę sobie
na opisanie wspólnego sukcesu, jakim było rozbudzenie zainteresowania kostką
Rubika. Zaczęliśmy bardzo skromnie, od podstawowej formy, którą jest kostka 3 x 3
x 3. Jedni opanowali algorytmy błyskawicznie, inni musieli poświęcić trochę więcej
czasu i uwagi poszczególnym krokom.
Bardzo szybko okazało się, że ta podstawowa forma kostki jest
niewystarczająca. Znaleźli się wśród nas i tacy, którzy pokusili się na kolejne etapy,
a więc kostki: 2 x 2 x 2; 4 x 4 x 4; 5 x 5 x 5. Kolejne stały się wyzwaniem również dla
mnie. Nie myślałam, że chcąc dorównać dzieciom, ruszę z nauką wielopoziomowych
układów, dzięki czemu mogę wspierać swoją wiedzą tych, którzy swoją przygodę
z kostką dopiero rozpoczynają.
Chciałabym podziękować wszystkim, w przeważającej części uczniom klasy
III b, za zaangażowanie i nieukrywaną frajdę, jaką czerpali z nauki. To była dla mnie
ogromna przyjemność patrzeć na ich pracę. Nie robili tego dla nagród, ocen tylko dla
własnej satysfakcji. Z przyjemnością podejmę się takiej formy współpracy z kolejnymi
osobami, które zechcą w nowym roku szkolnym zdobyć tę pasjonującą umiejętność.
Elżbieta Brewińska
